تپه های أنبَزَک: نویافته هایی از دوران هخامنشی و اشکانی در شرق خراسان (ایران)؛ تربت جام

نوع مقاله : تاریخ شهرسازی خراسان بزرگ

نویسندگان

1 دانشگاه مازندران. بابلسر. ایران

2 دانشگاه مازندران. بابلسر ایران

چکیده

دشت جام از جمله دشت­های حاصلخیر استان خراسان رضوی است که به سبب وجود سه حوزه آبریز کشف­رود، جام­رود و هریرود، شاهد استقرارهای مهمی در دوران متخلف بوده است. در سال 1391 خورشیدی، در جریان یک بررسی باستان­شناختی در این دشت (توسط نگارندگان)، دو تپه معروف به أنبَزَک شناسایی شد و با مطالعه سفال­های گردآوری شده از سطح آنها مشخص گردید که قدمت هر دو تپه به دوران هخامنشی و اشکانی می­رسد. شناسایی این دو تپه و گاهنگاری نسبی آنها در شرق خراسان بسیار حائز اهمیت است؛ چرا که تا کنون محوطه خاصی در ارتباط با این دوران (به­ویژه دوره هخامنشی) معرفی نگردیده و پژوهش حاضر به عنوان یک گام مقدماتی در این زمینه به شمار می­رود. در این که پژوهش که با رویکرد توصیفی و تحلیلی و با استناد به داده­های میدانی و کتابخانه­ای تنظیم گردیده است، پس از ثبت ویژگی­های توپوگرافی تپه­ها، از سطح هر دو تپه چند قطعه سفال و لبه یک ظرف سنگی جمع­آوری شده و پس از انتقال به پایگاه میراث فرهنگی، مطالعه و بررسی بر روی این قطعات آغاز گردید. در این فرآیند، مهم­ترین اقدام، ثبت و ضبط تمامی اطلاعات از یافته­های فرهنگی بود. بنابراین بررسی آماری متغیرهای گوناگون، طراحی، مقایسه و در نهایت تاریخ­گذاری نسبی آنها به دقت انجام گرفته است.