TY - JOUR ID - 137821 TI - پراکندگی جغرافیایی تشیع در خراسان در قرون نخستین اسلامی (قرن اول تا چهارم هجری) JO - پژوهشنامه خراسان بزرگ JA - JGK LA - fa SN - 2251-6131 AU - سلیمانی, کریم AU - بهرامی, اعظم AD - Y1 - 2012 PY - 2012 VL - 2 IS - 5 SP - EP - DO - N2 - خراسان در سال 29 هـ..ق. در زمان خلیفه دوم عثمان بن عفان، به وسیله مسلمانان و به رهبری عبدالله بن عمر، به صورت تدریجی و شهر به شهر فتح شد. پس از ورود اسلام به ایران و به ویژه به خراسان، بیشتر مردم و البته در اوایل ورود اسلام تقریباً همه مردم خراسان به مذهب اهل سنت گرویدند و قدرت هایی که یکی پس از دیگری در خراسان به حکومت رسیدند از جمله ساسانیان، غزنویان و سلجوقیان، همگی به مذهب اهل سنت اعتقاد داشتند و به تبع آن، مردمان این ناحیه نیز پیرو همان مذهب بودند تا اینکه به تدریج تشیع با ورود سادات علوی، توانست جایگاه خوبی پیدا کند و مردم زیادی به این مذهب روی آوردند. و حتی پس از مدتی کسانیکه اسلام نیاورده بودند از طریق تشیع متمایل به اسلام شدند. مقاله حاضر، در پی یافتن چگونگی شکل گیری و پراکندگی تشیع در خراسان بزرگ در سده های نخستین اسلامی است؛ بدین ترتیب که همراه با آشنایی کلی با جغرافیای شهرهای بزرگ و مطرح خراسان از نظر تشیع، به چگونگی ورود و پراکندگی آن پرداخته است. UR - https://jgk.imamreza.ac.ir/article_137821.html L1 - https://jgk.imamreza.ac.ir/article_137821_d4a49a154cc792b6f731479e45928c0d.pdf ER -