%0 Journal Article %T پراکندگی جغرافیایی تشیع در خراسان در قرون نخستین اسلامی (قرن اول تا چهارم هجری) %J پژوهشنامه خراسان بزرگ %I دانشگاه بین‌المللی امام رضا (علیه السلام) %Z 2251-6131 %A سلیمانی, کریم %A بهرامی, اعظم %D 2012 %\ 01/21/2012 %V 2 %N 5 %P - %! پراکندگی جغرافیایی تشیع در خراسان در قرون نخستین اسلامی (قرن اول تا چهارم هجری) %R %X خراسان در سال 29 هـ..ق. در زمان خلیفه دوم عثمان بن عفان، به وسیله مسلمانان و به رهبری عبدالله بن عمر، به صورت تدریجی و شهر به شهر فتح شد. پس از ورود اسلام به ایران و به ویژه به خراسان، بیشتر مردم و البته در اوایل ورود اسلام تقریباً همه مردم خراسان به مذهب اهل سنت گرویدند و قدرت هایی که یکی پس از دیگری در خراسان به حکومت رسیدند از جمله ساسانیان، غزنویان و سلجوقیان، همگی به مذهب اهل سنت اعتقاد داشتند و به تبع آن، مردمان این ناحیه نیز پیرو همان مذهب بودند تا اینکه به تدریج تشیع با ورود سادات علوی، توانست جایگاه خوبی پیدا کند و مردم زیادی به این مذهب روی آوردند. و حتی پس از مدتی کسانیکه اسلام نیاورده بودند از طریق تشیع متمایل به اسلام شدند. مقاله حاضر، در پی یافتن چگونگی شکل گیری و پراکندگی تشیع در خراسان بزرگ در سده های نخستین اسلامی است؛ بدین ترتیب که همراه با آشنایی کلی با جغرافیای شهرهای بزرگ و مطرح خراسان از نظر تشیع، به چگونگی ورود و پراکندگی آن پرداخته است. %U https://jgk.imamreza.ac.ir/article_137821_d4a49a154cc792b6f731479e45928c0d.pdf