ایران در مرکزیت سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا قرارگرفته که در حال حاضر این سه قاره نزدیک به 5 میلیارد نفر را در خود جایدادهاند. کشورمان با توجه به برخورداری از حدود 2000 کیلومتر مرز آبی با آبهای آزاد بینالمللی و تعدد همسایگان، جزو یکی از پر همسایهترین کشورهای جهان است. از آنجا که تعدادی از همسایگان ایران جزو کشورهای محصور در خشکی هستند، برای ارتباط با سایر نقاط دنیا (اعم از صادرات و واردات کالا و تردد مسافر) ناچار به عبور از کشور ثالث میباشند. شهرهای مرزی استان خراسان به دلیل موقعیت ژئوپلیتیکی حاکم بر منطقه ازجمله، پیوند عمیق فرهنگی-تجاری با کشورهای همسایه مثل افغانستان و بازار 50 میلیونی کشورهای آسیای مرکزی بهترین راه دسترسی کشورهای آسیای مرکزی به دریاهای آزاد از طریق ایران (چابهار و بندرعباس) هستند. درمجموع از مهمترین ویژگیهای ژئوپلیتیکی کشور ایران و بهویژه مناطق مرزی شرق و استان خراسان بزرگ، نقش ارتباطی است و ضرورت توجه بیشازپیش به این سرزمین را توجیه میکند. در این پژوهش به بررسی تنگناها و توانمندیهای خراسان بزرگ در مسیر کریدور شمال- جنوب و نقش ترانزیتی آن میپردازیم.