Evaluation of Flexibility Components of Urban Spaces in Mashhad City

Document Type : تاریخ شهرسازی خراسان بزرگ

Abstract

Abstract
Rapid and widespread changes in social and economic dimensions have pressured urban life and made it more fluid than in the past. Therefore, today designers and managers have been considering the flexibility to increase the responsiveness of urban spaces. Mashhad, meanwhile, has a large number of tourists and pilgrims every year. This brings about changes in the needs and expectations of urban spaces, so urban spaces need to be flexible. Failure to identify and analyze the impact of each component of urban space on the realization of this quality has led to ineffective solutions in designing urban spaces.
The purpose of this study was to evaluate the flexibility of urban spaces in Mashhad and identify the contribution of each of the factors of urban space to the realization of flexibility. The research method is descriptive-analytical and based on this, flexibility indicates were first identified and their operational definition was accomplished. Then, sample urban areas were selected and the required information was collected through a survey method. In the next step, prioritizing the selected urban spaces by using the method of Factor Score and calculating the factor weight. According to the results of the first phase, Imamat Street is rated as "the most flexible urban space," and Shirazi Street is "poorly" in terms of flexibility. Supplementary results show that in terms of flexibility quality, the physical factor with 6.8 score has the most influence. The functional and accessibility factors with 3.5 and 0.98 score are in the next ranks.


Keywords

References

  1. استقلال، احمد؛ و همکاران. (1395). «تبیین شاخص‌های طراحی فضای شهری انعطاف‌پذیر با بهره‌گیری از مدل دلفی». مدیریت شهری. (شماره 45)، 264-239.
  2. ایرانمنش، نسیم. (1382). «حیات مدنی و فضای شهری». مسکن. (شماره 102)، 65-54.
  3. بحرینی، حسین. (1384). تحلیل فضاهای شهری در رابطه با الگوی رفتاری استفاده‌کنندگان و ضوابطی برای طراحی. تهران: دانشگاه تهران.
  4. بنتلی، ای‌ین؛ و همکاران. (1382). م‍ح‍ی‍ط‌ه‍ای‌ پ‍اس‍خ­ده‌: ک‍ت‍اب‍ی‌ راه‍ن‍م‍ا ب‍رای‌ طراح‍ان. ت‍رج‍م‍ه‌ م‍ص‍طف‍ی‌ ب‍ه‍زادف‍ر. تهران: دانشگاه علم و صنعت.
  5. پاکزاد، جهانشاه. (1385). مبانی نظری و فرایند طراحی شهری. تهران: شهیدی.
  6. پنیا، ویلیام ام؛ و استیون ای پارشال. (1388). مبانی برنامه‌ریزی معماری، تبیین روش مسئله‌کاوی. ترجمه محمد احمدی‌نژاد. تهران: خاک.
  7. جیکوبز، جین. (1386). مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکا. ترجمه حمیدرضا پارسی و آرزو افلاطونی. تهران: دانشگاه تهران.
  8. چشمه قصابانی؛ و همکاران. (1394). «رویکرد تحلیلی بر سازوکار تأثیر منظر موقت بر پایه ارتقاء تعاملات اجتماعی». هویت شهر. (شماره 33)، 26-13.
  9. راپاپورت، اموس. (1391). معنی محیط ساخته‌شده؛ رویکردی در ارتباط غیرکلامی. ترجمه فرح حبیب. تهران: سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران.
  10. رضازاده، راضیه؛ و مریم محمدی. (1392). «بررسی حضور زنان در فضای شهری». هویت شهر. (شماره 12)، 26-15.
  11. زیاری، کرامت اله؛ و سید مصطفی حسینی. (1396). «ارزیابی ارتباط بین زیست‌پذیری و تاب‌آوری در محلات کلان‌شهر مشهد». پژوهشنامه خراسان بزرگ. (شماره 32)، 26-11.
  12. عینی‌فر، علیرضا. (1382). «الگویی برای تحلیل انعطاف‌پذیری در مسکن سنتی ایران». هنرهای زیبا. (شماره 13)، 77-64.
  13. کرمونا، ماتیو؛ و همکاران. (1391). مکان‌های عمومی-فضاهای شهری، ابعاد گوناگون طراحی شهری. ترجمه فریبا قرایی و همکاران. تهران: دانشگاه هنر.
  14. کریر، راب. (1384). فضای شهری. ترجمه خسرو هاشمی­نژاد. تهران: خاک.
  15. گل، یان. (1387). زندگی در فضای میان ساختمان‌ها. ترجمه شیما شصتی. تهران: جهاد دانشگاهی.
  16. گل، یان. (1392). شهر انسانی. ترجمه علی غفاری. تهران: علم معمار.
  17. لنگ، جان. (1382). طراحی شهری، گونه شناسی رویه‌ها و طرح‌ها. ترجمه سید حسین بحرینی. تهران: دانشگاه تهران.
  18. لینچ، کوین، (1384). تئوری شکل شهر. ترجمه حسین بحرینی. تهران: دانشگاه تهران.
  19. ماتین، کلیف. (1386). ابعاد سبز طراحی شهری. ترجمه کاوه مهربانی. تهران: شرکت پردازش و برنامه‌ریزی شهری (وابسته به شهرداری تهران).
  20. Aliyah, I. (2017). “Spatial variety and distribution of traditional markets in Surakarta as potential factors in improving spatial-based management”. Geoplanning: Journal of Geomatics and Planning. (vol 1), 63-74.
  21. Ardestani, M. (2016). “Explaining the Concept of Flexibility in Urban Spaces”. International Journal of Applied Arts Studies. (vol 1), 79-91.
  22. Beirão, J.N; and J.P.  Duarte. (2009). Urban design with patterns and shape rules: devising a methodology to create solutions. Amsterdam: Uitgeverij SUN.
  23. Brand, S. (1995). How buildings learn: what happens after they are built. New York: Penguin Books, Harmondsworth.
  24. Carmona, M. (2008). Public Spaces: The Management Dimension. New York: Routledge Publications.
  25. Cellucci, C; and M. Sivo. (2015). “The Flexible Housing: Criteria and Strategies for Implementation of the Flexibility”. Journal of Civil Engineering and Architecture. (vol 7), 845-852.
  26. Francis, M. (2003). urban open space: designing for user needs. Washington: Island Press.
  27. Gehl, J; and L. Gemze. (2004). Public spaces, public life. Helsinki: The Danish Architectural Press.
  28. Groák, S. (1992). The Idea of Building: Thought and Action In The Design And Production Of Buildings. London: E&FN Spon.
  29. Handy, S. (2006), “Self-selection in the relationship between the built environment and walking”. Journal of the American planning association. (vol 72), 74-55.
  30. Hertzberger, H. (1991). Lessons for Students In Architecture. Rotterdam: 010 Publishers.
  31. Israelsson, N; and B. Hansson. (2009). “Factors influencing flexibility in buildings”. Structural Survey. (vol 27), 138-147.
  32. Kronenburg, R. H. (2007). “Fabrics, Flexibility and Mobile Architecture”. Fabric Architecture. (vol 19), 46-47. 
  33. Miller, H. (2013). “Activities in space and time”. Journal of Transport Geography. (vol 33), 146-152.
  34. Nasar, J. L. (1997). The evaluative image of the city. Ohio: Sage Publications.
  35. Pasmore, W.P. (1994). “Creating strategic change: Designing the flexible, high-performing organization”. SCHOLE: A Journal of Leisure Studies and Recreation Education. (vol 11), 149-152.
  36. Pugalis, l. (2009). “The culture and economics of urban public space design Public and professional perceptions”. Urban Design International. (vol 14), 215–230.
  37. Punter, J. (2006). “The planning system and the delivery of design quality”. Edit by Malcolm Moor and Jon Rowland. Urban design futures. New York: Routledge Publications.
  38. Rabeneck, A. (1974). “Housing: Flexibility/Adaptability?”. Architectural Design. (vol 44), 76-90.
  39. Schmidt, R. (2010). What is the Meaning of Adaptability in the Building Industry. Spain: Bilbao.
  40. Schneider,T; and J. Till. )2005a(. “Flexible housing: opportunities and limits”. Archit.Res.Q. (vol 9), 157–166.
  41. Schneider,T; and J. Till.) 2005b(.” Flexible housing: the means to the end”. Archit.Res.Q. (vol 9), 287–296.
  42. Setyowati. E, et al. (2013). “The application of pedestrian ways design concepts as an implementation of sustainable urban open spaces”. Procedia-Social and Behavioural Sciences. (vol 85), 345-355.
  43. Silva, T.H. (2014). “Large-scale study of city dynamics and urban social buildings using participatory sensing”. IEEE Wireless Communications. (vol 21), 42-51.
  44. Slaughter , E. S. (2001). “Design strategies to increase building flexibility”. Building Research & Information. (vol 29), 208-217.
  45. Sternberg, E. (2000). “An Integrative Theory of Urban Design”. Journal of American Planning Association. (vol 66), 265-278.
  46. Tasan-Kok, T. (2008). “Changing Interpretations of ‘Flexibility’ in the Planning Literature: From Opportunism to Creativity?”. International Planning Studies. (vol 13), 183-195.
  47. Thompson, C. (2002). “Urban open space in the 21st century”. Landscape and Urban Planning. (vol 60), 59-72.
  48. Živković, M. (2014). “The motives for application of the flexible elements in the housing interior”. Facta Univ.Ser.:Archit.Civil.Eng. (vol 12), 41–51.

Files

History

  • Receive Date: 28 March 2020
  • Revise Date: 16 April 2022
  • Accept Date: 02 October 2021

Share

How to cite

Statistics